Ilay, ilay

Het regen seizoen is begonnen. Het is niet regen zoals we die kennen, maar gerust een hele dag waardoor er voor de deur een enorme modderpoel ontstaat. Als we de straat in willen rijden op de brommer moeten we allebei onze benen omhoog houden willen we niet doorweekt raken. Het is ook wel gezellig, we eten nu 's avonds als het regent met zijn allen op de vloer in de bibliotheek. We hebben een constructie gemaakt om regen vanaf het boven aan de muur tegen te gaan. Het regent een klein beetje naar binnen door het hor. Toen we echter een dag weg waren en het de hele dag geregend had, was ons halve matras nat geregend. Nu staat er een zeem op het touw van de klamboe die het douchegordijn er tegen aan houdt (zie foto). Niet zo'n gezellig uitzicht, maar het werkt.

We hebben Kottakarai ontdekt, een dorpje gelegen in een hele mooie omgeving. Overal langs de weg zijn open velden met veel palmbomen. Het dorp lijkt wel een beetje op Edayanchavady, maar wel armer. Minder concrete huizen, voornamelijk huizen gebouwd van bladen, takken, doeken en aarde. Toen we door het dorp reden werd er de hele tijd naar ons gebaard. Zo'n handgebaar wat je achter je moeders rug doet als je klein bent als ze in een saai gesprek is. We hebben een groot deel van de terugweg gespeculeerd over wat het betekend zou kunnen hebben. Toen we thuis kwamen hebben we het gevraagd, dat betekent dat je lichten aan staan.

We zijn een groot deel van onze tijd in het Dreamers Cafe. Ze omschrijven zichzelf als een ontmoetingsplek waar je de smaken van organische Indiase koffie kan proeven. In het cafe verkopen ze allemaal producten die in Auroville gemaakt zijn. Ook verkopen ze hier traditionele Zuid-Indiase koffie, Buma Devi. Je krijgt dit in een klein metalen bekertje met een bakje er onder. Na een aantal keer afkijken van de Indiers weten we hoe je het moet drinken. Het is gewoonte om er 3 tot 4 grote scheppen suiker in te doen. Het bakje is bedoeld om de koffie in over te gieten, zodat het af koelt en je het sneller kunt drinken. De koffie bonen komen van Marc's coffee en de cakes die ze verkopen komen van Tamarind Bakery en Kalya's Delights. De melk die ze gebruiken komt van Auroville boerderijen en de keramieken spullen die ze verkopen is gemaakt door locale pottenbakkers. Het cafe is een verlaten zeecontainer die op het vliegveld van Chennai stond die ze nieuw leven in wilden blazen.
https://www.facebook.com/pages/Dreamers-Caf%C3%A9/403642393042752?sk=info

We hebben het Diwali feest meegemaakt. Dit was op 22 oktober. Twee dagen ervoor gaan alle families er op uit om nieuwe kleren te kopen. Wij hebben dit niet gedaan, maar hebben wel onze mooie kleren uit de kast gehaald. De 21ste werd het al een beetje gevierd bij Bharat Nivas, waar we eerder ook waren voor het muziek festival. Er werd vuurwerk uitgedeeld voor iedereen en het werd direct afgestoken. Toen we aankwamen was het al volop bezig, het was een heel mooi gezicht. Rond de avond was er een voorstelling van een band. De band bestond uit een aantal mannen. Een tabla speler, een soort multi-talented (maar niet zo getalenteerde) vanalles speler, een saxofonist die onderuitgezakt op zijn stoel zat en zijn instrumenten op twee stoelen naast zich binnen handbereik hield, een drummer die over elk nummer even enthausiast was, een keyboard speler die zijn laptop zowat op zijn schoot hield en er helemaal niets van bakte en een gitarist die zo nu en dan even van het podium verdween. Het was heel mooi om te zien hoe amateuristisch alles was. Bij elk nummer moest er wel een seintje doorgestuurd worden naar de geluidsmannen omdat er iets niet goed ingeschakeld was. Ze speelden ook een aantal Tamil nummers, sommige daarvan waren heel mooi.
Op de dag zelf was iedereen weer in zijn/haar nette kleren. Sommige mensen vasten tot lunchtijd en hebben dan met de lunch een Pooja. Dit hebben wij ook meegemaakt bij de familie hier. Hierbij wordt eerst de ruimte ingericht met allerlei attributen die de Goden representeren, zo had je bijvoorbeeld kokosnoten en een bepaald soort bloem die elk voor een God staan. De moeder gaat dan rond met een schaal met een klein vuur waarmee je een blessing ontvangt als je de rook hiervan met je handen richting je gezicht beweegt. Daarna krijgt iedereen die de Pooja bijgewoond heeft een armbandje. Een touwtje met drie stukjes stof. Dit ritueel wordt alleen uitgevoerd door mensen die in Shiva geloven. De familie eet van bananenbladen, maar alleen het gezin. De moeder schept dit voor de familie leden op, de gasten moeten zelf hun eten opscheppen. Wij kregen toen we gingen eten ook bladeren. Als je klaar bent moet je het bananenblad dichtvouwen. Als je van je af vouwt betekent dit dat je niets meer met de familie te maken wilt hebben en dat je het eten niet lekker vond. Doe je het naar je toe dan toon je respect en heb je genoten van de maaltijd.
's avonds was er vuurwerk bij het huis.

We hebben een rondleiding gehad van Kumar langs een aantal tempels, met elk haar eigen verhaal.
Tempel een; Hier woonden we een ceremonie bij. Je ontvangt een blessing aan het eind van de ceremonie in de vorm van een poeder. Vrouwen moeten zelf het poeder op hun voorhoofd doen en krijgen het in hun hand, de man mag de vrouw niet aanraken. Mannen moeten ook hun t-shirt uit doen.
Tempel twee; Ganesha tempel. Hier staan negen goden die elk voor een planeet staan. Ook staan er beelden van ieder sterrenbeeld. Ook hier kregen we een blessing en de meisjes kregen een roos.
Tempel drie; De grootste en meest indrukwekkende tempel. Hier stond in de glas in lood ramen het verhaal van Rama en Sita afgebeeld. Er werd gevierd dat iemand 16 jaar geworden was, met trommels en gezang. Dit is een bijzondere leeftijd omdat Rama en Sita op deze leeftijd trouwden. In deze tempel kregen we ook eten. De reden hier achter is dat als je vol zit, je de goden bedankt met je maag.
Tempel vier; De tempel van Shiva. Hier krgen we een heel verhaal bij, wat we jullie gaan vertellen als we terug zijn, omdat het voor ons heel bijzonder was om te horen.

We hebben onze eerste grote stad bezocht, Pondycherry/Puducherry, of in het kort; Pondy. We hebben een veel te dure Rikshaw gepakt vanuit Auroville die ons afzette aan de zee. Het was bijzonder heet die dag, dus de zeelucht was fijn. We waren in het zogenoemde "French Quarter" waar we een cafeetje hebben opgezocht en onder het genot van westerse muziek tussen de wit marmeren muren een baguette hebben gegeten. Toen we weer verder liepen realiseerden we ons opeens weer waar we waren. Tegen het Franse gedeelte aan ligt de "Tamil quarter". Je hoeft maar een straat rechts af te slaan en je bent midden in een traditioneel Tamil dorp. Als je door het dorp loopt kom je uit bij de markt. We waren er zondag dus er was een enorme zondagsmarkt aan de gang. Er kwam geen eind aan. We hebben ons over de opdringerige verkopers heen kunnen zetten en goed kunnen oefenen met het woord ilay, wat nee betekent. We hebben nog nooit zo veel mensen op een plek gezien.

Kumar vertelt ons net een verhaal over deze stad. Soms lopen er dronken mannen zonder ondergoed die hun Lungi zo hoog opgetrokken hebben dat hun zaakje er van onder uit hangt. De politie probeert ze dan weg te jagen met een lange stok, zodat ze de mannen niet aan hoeven te raken. Meestal zonder succes.

We hebben Well Paper bezocht. Dit is een organisatie waarbij vrouwen uit het dorp Kottakarai geholpen worden door vrijwilligers, om een op zichzelfstaand project te ontwikkelen. De vrouwen maken bakjes, mandjes, onderzetters, prullenbakken etc. van papier. Hiervoor gebruiken ze verschillende technieken zoals weaving, coiling en papier mache. De vrouwen waren allemaal heel mooi en gepassioneerd over wat ze deden.
http://www.wellpaper.org/index.php

Met ons gaat het dus goed!


Wist je dat?
- Je hier als wisselgeld soms snoepjes krijgt?
- Ongeveer een keer per uur de stroom uit valt?